- Ақпарат
- 16 Қаңтар, 2025
АБЫЛ КЕКІЛБАЕВ: АЗАМАТТЫҚ АВИАЦИЯҒА АТАМНЫҢ БАТАСЫМЕН БАРДЫМ

Абыл Кекілбаев – аты аңызға айналған абыз қаламгер Әбіш Кекілбаевтың немересі. Әдебиетсүйер қауым оны ата мұрасына адалдық танытып жүрген шырақшысы деп те біледі. Ол ғана емес, Абыл Әулетұлы – ICAO, яғни Халықаралық азаматтық авиация ұйымының Орталық хатшылығында жұмыс істеген алғашқы және әзірге жалғыз қазақ. Біз кейіпкермен атасының тәлім-тәрбиесі, азаматтық болмысы туралы, өз мамандығы – азаматтық авиация саласы жөнінде кеңінен әңгімелесуді жөн көрдік.
Әбіш атам көрген тәрбиені мен де көрдім
– Абыл Әулетұлы, сізді жұрт халық жазушысы Әбіш Кекілбаевтың ұрпағы деп біледі. Ал мұның жауапкершілігін өзіңіз ғана сезінесіз...
– Атамнан екі қыз, екі ұл туған. Сол ұлдың біреуінің баласы – менмін. Кішкентайымнан атам мен әжем бауырына басып, тәрбиеледі. Үйде үлкен әжем – атамның анасы бар еді. Сол кісінің мейіріміне көбірек бөлендім. Үлкен әжем тәрбиелеген баланың соңғысы – менмін. Яғни Әбіш атам көрген тәрбиені мен де көрдім деп айтсам болады. Демек, Кекілбай тегіне кір келтірмей, жақсы азамат болу – басты міндетім.
– Сізді Әбіш Кекілбайұлы мұрасының шырақшысы деп те айтады. Атаңыздың суреттерін, қолжазбаларын жинап, музейлерге өткізіп жүргеніңізден хабардармыз. Осындай жауапты әрі сауапты іске өзіңіз бейімсіз бе, әлде атаңыз осылай үйретіп, тәрбиеледі ме?
– Шынын айтсам, атам қолжазбаларына дейін жанында жүрген інілеріне таратып тастаған. Үйдегі қолжазбаның өзі көп емес. Себебі атам бір туынды жазып бітірген соң оны қайта қарай бермейтін. Олай істеуге уақыты да болған жоқ. Газет-журналға жарияланған, басқа кітаптарға енген пікір немесе әлдекімдер туралы естелігі шыққан жинақтарды үйдегі кітапханасына қоятын. Содан естелік болып қала береді. Арнайы іріктеп, «мынаны музейге тапсыр, мынаны тапсырма» деген сөзді ешқашан айтқан жоқ. Оған көп мән де бермеген секілді. Есімде қалғаны, өзіне жақын туындыларды немесе авторлардың кітаптары кітап дүкенінде көзіне түссе, сатып алып, жинап қоятын. Ал оны арнайы бір жаққа тапсыр деген сөзді ешқашан айтқан емес.
Астанаға көшкелі, біз есейіп үйді ауыстырғанда, атамның өз кітапханасына жаны қалай ашитынын байқайтынбыз. Көшуді созып отыратынының бір себебі – «кітапхананы қалай көшіреміз, көшіргенде кітаптардың реті бұзылып кетпей ме, үйреншікті орындарын ауыстырып жіберіп, таба алмай қаламын ба» деп уайымдайтын. Бір үйден екінші үйге көшкенде сол кітаптардың біреуін қалдырмай, өзі қадағалап, алып жүрді. Астанаға көшерде көп кітапты мектептегі кітапханаға тапсырды. Оның ішінде өзі студент кезінен жинақтаған кітаптар да бар. Үйде ертеректе шыққан немесе соңғы басылған кітаптың бірнеше данасы болса, «біреуі жетеді, қалғанын басқалары да оқысын» деп, үйдің қасындағы мектепке тапсыратын. Мен оқыған мектептің кітапханасына атам өзінің және қазақ жазушыларының бірқатар кітабын табыстады.
Себебі ол кезде көп кітап табыла бермейтін, оқу бағдарламасында болғанымен, оқырман тауып оқи алмай жүретін. Атам өте құнды немесе сирек кездесетін кітаптарды сұрастырып, іздестіретін. Ол кітаптар жоқ болса, шетелдегі баспалардан сұрастыратын. Бірақ тапқан кітабын өзіне қалдырмайтын. Көшірмесін жасап, өзіне керегін қалдырып, кітаптың өзін көбіне Алматыдағы Ұлттық кітапханаға тапсыратын. «Мынадай кітап қолға түсе бермейді ғой, мұны неге бердіңіз», – деп сұрағанымда, атам: «Кітап қолжетімді болуы керек, менен де басқа адамдар осы кітаптан мәлімет пен ақпарат алып, басқа қорытындылар жасауы мүмкін. Сондықтан бұл кітап кітапханада сақталуы керек», – дейтін.
Ең бастысы, атам кітапты көп және астын сызып отырып оқитын. Үйдегі кейбір кітапты ашып, асты сызылған сөйлемді қараймын, қандай жүйемен сызғанын түсінбей де қаламын. Кітапқа ойын қалдырыпты. Атам кейбір кітапты жылдам оқитын. Кейде асықпай, мәліметтерді басқа кітаптармен салыстырып отыратын. Ондай кезде, менің түсінуім бойынша, туындыға деректі пайдалануға дайындалып жүретін секілді көрінетін. Шабыт келгенде қолындағы қағазға, блокнотқа жазуды бастайтын. Жазғанын бір бастырып алады да, тексеріп, баспаға жібереді. Кейін қайыра соқпайды. Кей жазушылар туралы «бір сөзді он жылдап іздейді, бір шығармасын қайта-қайта түзетіп, қайта басып шығарады» деп жатады, атам ондай емес еді. «Шығармасының көбі Кеңес кезінде аударылған ғой, ол кезде де біраз тыйым салынған тұсы болды ма екен» деген оймен «кейбір әңгімелеріңізді, әсіресе аудармаларыңызды қайта қарауға мүмкіндігіңіз болды ғой, неге қайтып өзгерткен жоқсыз?» дейміз. Бірақ атам бұрын жазылып кеткен кітаптарын ойламай, жаңа туынды жазуға уақытын арнайтын.
Домбыраны тыңдап өстік
– Ағамыз мемлекеттік іске араласты. Сондай бір сәттерде шығармашылығына уақыт жетпей қалған шығар, мемлекеттік істің қажеті жоқ еді деген сияқты өкініш айтылды ма? Әлде атаңыз осы мемлекеттік жауапты істі шын ықыласымен атқарды ма?
– Ол кісі жұмыс істеп жүріп те жазды ғой. Көп туындысы да мемлекеттік жауапты қызметте жүргенінде жазылды. Атам бір сұқбатында: «жазушы болмасам, саясатқа араласпас едім» деген екен. Бұл өзі таңдаған жолы болған секілді. Жазғысы келсе, таңға дейін отыратын. Шаршамай, таңертең тұрып, жұмысына баратын.
Мысалы, үйге келіп демалсақ, атам кітап оқумен, қағаз жазумен демалатын. Жұмыс бөлмесінде отыратын, кейбір кездерде домбыра үні естілетін. Есімдегісі, домбыра үні шыққанда есіктен қарап, қасына жақындайтынбыз. Ал жұмыс істеп отырғанда атамызға кедергі болмасын, кішкентай балалар мазасын алмасын деп, әжем ол жаққа кіргізбейтін. Үйде баланың бәрі жиналғанда немесе бәрімізді арнайы шақыртып, дастарқан басында әңгіме-дүкен құрып, естеліктерін айтып беретін. Үлкен әжем бардағы жып-жылы бас қосулар жадымда жақсы жатталған.
Үйге қонақ та көп келетін. Әсіресе ауылдан ағайын, шешесін сағынған ақын-жазушылар үйге келіп, дастарқан басында жиналатын. Атамның бірге оқыған, бірге жұмыс істеген әріптестері үлкен әжеме сәлемдесіп кетуді жөн көретін. Осындай сәттерде де атам жазуына уақыт табатын.
– Қазақша тіліңіздің тазалығына қарап, ол кісінің ұрпақ тәрбиесіне де ерекше қарағанын ұғуға болатындай...
– Үлкен әжемнің қолында өскен соң, сол кісінің тәрбиесін көрдім. Үлкен әжем орысша білсе де, түсінсе де, тек қазақша сөйлейтін. Үйдегі барлық бала үлкен әжемнің арқасында қазақ тілін жетік меңгердік. Себебі мен сыртта да оқыдым, бірақ әжемнің үйреткен тәлімі сүйекке сіңді.
Бала тәрбиесіне қатысты айтсам, атам «былай жаса, былай оқы, мына оқуды таңда» деп ешқашан айтқан емес. Бірақ бағыт-бағдар беріп отыратын. Мысалы, кішкентай кезімде азаматтық авиация саласында жұмыс істеймін деп ешқашан ойламадым. Мектеп бітірерде атам: «Техникалық мамандықты игерген өз мамандарымыз аздау, сондықтан осы бағытты байқап көрсең қайтеді?» – деді. Демек, үйдің қасындағы әуежайдағы ұшақтардың ұшып-қонуын қарап отыратынымды, сапарға шыққанда ұшақтың ішіндегі болып жатқан оқиғаларды қадағалайтынымды, әсіресе ұшқыштардың кабинасына сұранып кіретінімді байқап жүрген. Шетелде жүргенде әкеме де арнайы музейлерге апарып көрсет деп те айтқан болар. АҚШ-та оқып жүргенде Нью-Йорктегі ашық әуежай музейіне, Вашингтондағы Ұлттық әуе және ғарыш музейіне апарған. Атам кішкентай күнімнен бағыт-бағдар сілтеген екен, оны енді-енді түсініп жүрмін.
– Әбіш Кекілбаевтың жолын қуған ұрпағы бар ма?
– Үлкен қызы, әпкеміз Архив ісін меңгерген. Бір інім Алматыдағы Жүргенов академиясын бітірген, әртіс, осы жақында ғана басты рөлін сомдады. Ол кішкентай кезінен гитарада, барабанда ойнайтын. Шығармашылыққа жақындау өсті.
Шығармашылыққа, басқа да мәдени салаға бұрылмасақ та, кішкентай кезімізден домбыраны тыңдап өстік. Қазір аты шыққан әртістің бәрін шаңырағымызда көріп өстік. Мысалы, мені кішкентай кезімде бейнефильмге түсуге шақырды. Оған Әбіш Кекілбаевтың немересі болғаным үшін шақырған жоқ, мектепте іріктеу кезінде арнайы таңдап еді.
– Атаңыздың қай шығармасын сүйіп оқисыз? Ол шығарма сіз үшін несімен ерекше?
– Маған осы сұрақты жиі қояды. Мысалы, мектепте оқып жүргенде атамның кейбір шығармалары жазғы демалыста оқуға берілетін кітаптардың тізімінде болатын.
Туындыларының ішінен «Шыңырауды» бөлек көремін. Себебі «Шыңырау» әлі де жан-жақты талқыланбаған тақырып. Ол тек қана ұлттық мәдениетіміз емес, кез келген елдің мәдениетінде бар дүние. Оған қоса, құдықшы мен судың жоқтығы мәселесі өткен ғасырдың да, қазіргі заманның да, келесі ғасырдың да таусылмайтын әңгімесі. Бұл туынды болашақта жаңа қырынан зерттеліп, шығарманың тереңдігі мен оның философиялық мағынасы әлі де ашыла түседі деп ойлаймын.
– Мектепте, жоғары оқу орнында, қызметте болсын Кекілбаев тегі өміріңізде ерекше бір ықпал етті ме?
– Мәдениет саласында жүрсем, Әбіш Кекілбаевтың аты көмектесетін шығар. Бірақ мен техникалық сала маманымын, оқуда жүргенде бізге басқа елдің мамандары дәріс оқыды, ал олар Әбіш Кекілбаевтың кім екенін де біле бермейтін. Сондықтан тегіме қатысты жеңілдікті немесе атамның атын пайдалануға мүмкіндігім болған жоқ. Халықаралық азаматтық авиация ұйымына барғанда, 193 елден келген мыңға жуық маман іріктеуден өтті, одан екі-ақ адамды таңдап алды. Бұл халықаралық іріктеу болғандықтан, ол жерде атамның не аты, не Қазақстанның орны бөлек екені ешқандай көмек бере алмайды. Ол, бір жағынан, өзіме де жақсы болды. Себебі кейде атасының атын пайдаланып жүр деп айтуы да мүмкін ғой. Ал өз елімде атамды танитын, құрметтейтін жан көп. Оларға менің де құрметім шексіз.
Ұшу қауіпсіздігін қадағалау мәселесі әлі де өзекті
– Халықаралық азаматтық авиация ұйымының орталығында алғашқы және әзірге жалғыз қазақ екеніңізді де білеміз. Авиация демекші, тақырыпты осы арнаға бұрайықшы. Біздің елдің авиациясында неліктен шетелдік басқарушылар басым? Азаматтық авиациямыз шетелдіктерге толық тәуелді ме?
– Қырғыз бауырларымызда қазақ ұшқыштары жұмыс істеп жүр. Өзбек елінде қазақтың беткеұстар инженер мамандары бар. Яғни мықты ұшқыштар мен инженерлеріміз жоқ емес, бар, шүкір. Олардың тәжірибесі де мол, еңбек жолы да шетел мамандарынан артық болмаса, кем емес. Бірақ, ашығын айтсақ, біздің қазіргі азаматтық авиация саласындағы басшылықтың біреуінің де бірінші мамандығы – осы сала емес. Олар экономист, халықаралық қатынастар, басқа да мамандық иелері. Азаматтық авиацияға басшылыққа келген соң, осы саланы кейіннен оқып алған. Бірақ азаматтық авиация саласының басқа салалардан бір айырмашылығы бар. Азаматтық авиация мамандары хирург секілді, операция жасап жатқанда шешім қабылдай алатын жалғыз маман – хирург. Азаматтық авиация да шешім қабылдауға бағытталған білім. Әсіресе кешегі Ақтаудағы апаттағыдай жағдайда шешім қабылдайтын уақыт өте аз, ол шешімнің нәтижесі қандай болатынын ешкім болжап білмейді. Сондықтан ұшқыштардың да, осы сала басшыларының да тәжірибесі мол болуы керек. Ал біздің осы саладағы басшылықты алсаңыз, көпшілігі өндірісте жұмыс істемеген. Олар күнделікті кездесетін әртүрлі жағдайлардың біреуін де басынан өткермеген.
Мәселен, Қаңтар оқиғасында, азаматтық авиация әкімшілігінің басшысы жаңа жылды қарсы аламын деп өз еліне кетті де, жұмысқа қайтып келген жоқ. Оның сол кезде қандай шешімді, неліктен қабылдағанын ешкім сұрамады. Қазіргі басшылыққа да сол тиімді, кінәні соған сілтей салып, мәселенің бәріне соны кінәлі қылып қояды.
– Ендеше, біздің ұшу қауіпсіздігіміздің деңгейі қандай?
– Қазақстан ұшу қауіпсіздігін қамтамасыз ету бойынша халықаралық стандартқа 82% сәйкес келеді деген қорытынды 2021 жылы шыққан. Біздегі ең төменгі нәтиже – әуе апаттары кезіндегі тергеу деңгейі, ол стандартқа 51,5–53% аралығында сәйкес. Осыдан бес жыл бұрын азаматтық авиация саласына ауқымды реформа жасап жатырмыз деп аузымызды толтырып айттық. Ұшу қауіпсіздігін қамтамасыз ету мәселесінің біреуін ғана айтайын, бізде азаматтық авиация әкімшілігінің ұшу қауіпсіздігі бойынша орынбасарының орны бос тұрғанына екі жылдан аса уақыт өтті. Өзіміздің маманды алғысы келмейтін болар, ал шетелден ешкім келе қойған жоқ. Бірақ екі жыл бойы ұшу қауіпсіздігімізді қадағалайтын маман таппай отырғанымыз осы саладағы олқылықты көрсетпей ме?
– Әуе апаттары кезіндегі тергеу деңгейі туралы айттыңыз. Ақтаудағы апат жайын сұраудың реті келгендей.
– Ол туралы әлдене айтуға әлі ерте. Себебі қара жәшіктегі ақпарат енді ғана оқылды. Қара жәшікте не болғаны, қалай болғаны жазылғанымен, ондағы ақпарат пен оқиғаға жауапты басқа органдардан алған ақпаратты салыстыру керек. Әртүрлі тергеу жұмыстары жүргізілуге тиіс. Соның бәрінің арасында болмағандықтан, қазір әлдене деп айта алмаймыз. Халықаралық тәжірибеде арнайы тәртіп бар. Тергеу комиссияның қорытындысы шықпай, бұрмалап, болжамдап айтуға тыйым салынады. Тергеу толық әрі жан-жақты өтетініне сенімім мол. Себебі тергеу нәтижелерін қадағалап отырған халықаралық авиация ұйымының ресми өкілдері бар, оған қоса, еліміздің мамандары тергеуге қатысып отыр. Ұшақ апатында азаматтары қайтыс болған елдердің мамандары да бар. Осы айдың соңына дейін алдын ала қорытындылар жарияланады деген ақпарат шықты. Ол мәлімет бойынша, ашығын айтсақ, апатқа қатысы бар деген үш себеп анықталып жатыр. Біріншісі, адами фактор, екіншісі, техникалық ақау, үшіншісі, сырттан жасалған ықпал. Геосаяси жағдай мен осы жағдайды пайдаланғысы келетіндердің ықпалында кетпей, ешқандай сұрақ тудырмайтындай, әділ тергеу жүргізуге тырысу керек. Әзірге қазақстандық тергеу комиссиясы мүшелерінің атын ашық айтпай отыр. Мен білетін мамандардың сол комиссияға қосылғаны туралы деректерді көзім шалмады. Бұл тергеу қорытындысы біздің азаматтық авиациямыздың да бары мен жоғын көрсететінін ұмытпайық.
Көп әуежайымызға инвесторлар қызықпайды
– Еліміздегі әуежайлардың жағдайына тоқтала кетсеңіз?
– Алматы әуежайын шетел азаматтарына сатты, олар инвестиция құйып жатыр. Ол инвестицияларды кім және қалай қайтарады? Біздің тұрғындар, өз жолаушыларымыз, тұтынушыларымыз қайтарады. Салыстыру үшін айтайын, Алматы әуежайының терминалы жазда ашылды, оған жұмсалған қаржы 300 миллион АҚШ доллары. Ал жаңа жылдың алдында Шымкенттің әуежайында жаңа терминал ашылды, ал оған 65 миллион АҚШ доллары жұмсалған. Шымкент әуежайын өзіміздің елдің азаматтары, төрт есе арзан бағаға салған. Екі терминалды салыстырсаңыз, айырмашылығы он шақты мың шаршы метрде ғана екенін байқайсыз, ал қаржы шығынының айырмашылығы төрт есе көп. Түсінсеңіз, мұндай инвестицияны салғандар қаржыны біздің тұтынушылардан қайтарып алатынын да ұмытпағанымыз жөн.
– Қарапайым тілмен айтқанда, билет бағасы арқылы қайтарып алады ғой. Бірақ билет бағасының өзі бір компанияның қоятын бағасына тәуелді сияқты. Мысалы, Air Astana 45 мың теңге десе, Qazaq Air 43 мың теңге деп, ал Scat 40 мың теңге деп қана жобалап қоя салатын сияқты...
– Иә, солай. Себебі біздің ішкі нарықтағы (2023 жылдың қорытындысы бойынша) ішкі бағыттардың көпшілігін (70%-ға жуығын) Air Astana мен FlyArystan қамтамасыз етіп жүр. Сондықтан Scat, Qazaq Air қандай баға қойса да, олар Air Astana мен FlyArystan-ға бәсекелес бола алмайды. Сондықтан олар Air Astana қойған бағадан сәл ғана төмендетіп баға қояды.
Мұның бәрі – осы салада ешқандай саясаттың жоқтығының көрсеткіші. Мысалы, қазір қолайсыз ауа райының кесірінен қаншама рейс кешіктіріліп немесе ұшпай қалады. Осы саланың маманы ретінде айтайын, әуежай қолайсыз ауа райына байланысты жабылып қалды деген ақпаратты өте сирек еститінмін, оның өзінде де әрі кетсе жылына бір-екі рет қана болатын жағдай еді. Оның өзінде жабылып қалған әуежайдың басшылығына сын айтылатын. Қазір әуежайдың қолайсыз ауа райына байланысты ұшақтарды қабылдамауы жиілеп кетті. Алматы, Астана еліміздің үлкен әуежайлары болғандықтан, қолайсыз жағдайға олар техникалық жағынан, мамандар тарапынан дайын болуы керек. Бұрынғы кемшіліктер неге үйреншікті жайға айналды? Иә, ұшу саны көбейген сайын, кешігулер де көбейеді. Бірақ бұл әуежайларымыздың техникалық-құрылымдық деңгейі төмендеп бара жатқанының да көрсеткіші ғой. Әуекомпаниясы адамдарды тасымалдау санын көбейткенімен, әуежайдың оны қамтамасыз ету мүмкіндігі жоқ болғандықтан да осы мәселе туындап отыр.
Әуекомпаниялары дамығанымен, әуежайлар дамымай жатыр. Мұның да себебі көп. Себебі осы саладағы қаржының қомақты бөлігі билеттердің құны арқылы әуекомпанияларына кетіп жатқандықтан, әуежайлар қызмет көрсетуге арналған техникаларын, инфрақұрылымын үкіметтің көмегінсіз, өзіне қажет деңгейде жақсарта алмай қалды. Бұл да осы саладағы бір кемшілік.
Не десек те әуежайлардың жағдайын дұрыстамаса, болашақта ұшатын жер де табылмай қалады. Мысалы, инвесторларға береміз деген кейбір әуежайлар, яғни Алматы мен Астанадан басқа әуежайлар инвесторларға қызық емес екенін байқадық. Қостанай әуежайын күрделі жөндеуден өткізіп, реттеп қойғанның өзінде оны ешкім алуға құлық танытпады. Демек, сұраныс жоқ. Мысалы, Орал, Атырау, Ақтау әуежайлары бұрыннан ұшу көлемі көп аймақ, себебі онда мұнай өндірісі бар, яғни келімді-кетімді жолаушы жеткілікті. Сондықтан ол аймақтар инвесторларға қызықты болуы мүмкін. Бірақ Қостанай, Павлодар, Петропавл, Көкшетау, Жезқазған, Балқаш секілді әуежайларға инвесторлар аса қызықпай отыр. Сондықтан инвесторлар біздің жұмысымызды істеп кетеді деген қате пікір. Мен өзім солай ойлаймын.
– Әуежайлардың жайы белгілі болды. Енді ұшақтардың сапасы туралы айтайықшы. Қазақстандағы ұшақтардың қанша пайызы талапқа сай?
– Тұрақты жолаушыларды тасымалдап жүрген ұшақтардың саны, бар болғаны, жүзден асады. Олардың алпысқа жуығы Air Astana мен FlyArystan-дікі. Қалғаны Scat пен Qazaq Air-ге тиесілі. Жақында Qazaq Air-ді Вьетнам әуекомпаниясы алатын болды деген ақпарат шықты ғой. Бірақ олар жолаушы тасымалдауға жиырма ұшақ қана қосамыз деп отыр. Air Astana келер жылы тағы он шақты ұшақ қоспақ. Яғни жетпіске жуық ұшағы бар Air Astana мен FlyArystan-мен кім бәсекелеспек? Ұшақтарды уақытылы техникалық бақылаудан өткізу керек, оның A, B, C тексерулері бар. Бұл да маңызды.
Пандемия кезіндегі жағдайға байланысты логистикалық жолдың көбі жабылды. Көп ұшақтардың бөлшектерін жасайтын бөлек мекемелердің сұранысты уақытылы қамтамасыз ету мәселесі бізге бағынбайды. Бұл бағытта оң өзгерістер болатын шығар деген ойдамыз. Бірақ соңғы кездері қозғалтқыштардың мәселесі туындап жатыр, әсіресе Air Astana-ның А320 ұшақтарындағы мәселе әлі де толық шешілген жоқ. Boing әуекомпаниясы да былтырғы апаттарға байланысты тексерулер өткізді. Соның тергеу қорытындысы толық шықпағандықтан, олардың да жағдайы белгісіз. Оларға рұқсат бере ме, әлде ұшуды тоқтата ма – түйкілдің түйіні шешілмеді. Air Astana әуекомпаниясы Boing ұшақтарын 2025 жылы аламыз деп еді, енді сатып алуды 2026–2027 жылға шегеріп отыр.
Бірақ төңіректегі елдермен салыстырғанда, ұшақтарымыздың ұшу жарамдылығы жоғары деуге болады. Алайда көрші елдер қарқынды дамып келеді. Көп ұзамай олар да біздің әуекомпанияларға бәсекелес болып шыға келмек. Өзбекстандағы азаматтық авиация саласын Мемлекет басшысының өзі тікелей қадағалап отыр, сондықтан соңғы екі-үш жыл ішінде олардағы азаматтық авиация қарқынды дамып жатыр. Өзбекстан ел экономикасын туризм арқылы дамытып, өзін туризм арқылы танытып отырған ел. Ал туризм – әуе жолдарына тікелей байланысты болғандықтан, осы тарапта жан-жақты жұмыс істеп жатыр. Соңғы бірнеше жыл ішінде жаңа әуекомпаниялар ашылды, олардың бәрі заманауи ұшақтармен қамтамасыз етілген.
Қазір Қазақстанның жолаушылары Өзбекстан астанасына барып, солардың ұшақтары мен әуекомпанияларын пайдаланып, басқа бағыттарға ұшып жүр. Осы саладағы бәсекенің шарты – кім бірінші, сол осы саланы өзіне тартып алады. Қазір Ташкенттен көп бағыт ашылып жатыр. Араб елдері болсын, Азиядағы көп мемлекеттер болсын Өзбекстан арқылы ұшуға мүмкіндік көп. Бұл да ойландыратын мәселе болып тұр.
– Әңгімеңізге рақмет!
Сұқбаттасқан
Ақбота МҰСАБЕКҚЫЗЫ

888 рет
көрсетілді0
пікір