• Әдебиет
• 14 Ақпан, 2013

Кете Жүсіп. Адамдық пен надандық

Дүниеге кімдер келіп, кім кетпеген, Табиғат – түбі терең қол жетпеген. Өтерін өмірінің біле тұрып, Маңдайын пенде бар ма терлетпеген? Базбіреу көп ақылға ие болып, Жұмысын ешбір жанға жөндетпеген. Базбіреу мал базарын мақсат етіп, Ауруын ауамдықтың1 емдетпеген. Ақылдың ауырлығы қорғасындай, Көңілді бұзық іске өрлетпеген. Тынық бол тыпыршымай, есің болса, Қаңтардың шуағындай желдетпеген. Лұқпандай мың жыл өмір сүрсе-дағы, Ақыры өлім кімді еңіретпеген.   Өмір сырлары Көңілім – гүл, өмірім – бақша, тілім – бұлбұл, Адамзат осы үшеумен жайнайды гүл. Өмірі адамзаттың жаз бен қыстай, Гүлденіп тұрады ол жасап жыл-жыл. Жапанның жайсыз жатқан даласындай, Көрінеді өткен өмір бұлдыр-бұлдыр. Бұлтартпай сол бұлдырмен жүргеніңде, Ордаңдап ор қояндай өмір зырғыр. Өң бермей өтінішке өте шығар, Жалынып десең-дағы «өмір құрғыр». Қызылдың2 жол асатын қиясындай, Артында талай заман қалар қыр-қыр. Сүргінде соныменен жүргеніңде, Аяққа айрылмастай түсер шылбыр. Тотыдай торға түскен отырарсың, Рас сөз, ақылыңмен аңда, шын біл. Қызықты қызық көрер шағың осы, Ертерек, есің болса, мұны бір біл. «Темірді қызған кезде соқ» деген бар, Жастарым, ойна да күл, ойлай да біл! Мен-дағы осы өмірді ерте ойлап, Көркейтіп көңілімді жырлайын жыр. Кезінде қызғылықты сүру үшін, Қош көрдім көңіл қоспақ жақсымен бір. Білгенше әртүрлі сөз теріп айтсам, Секілді тарқайтындай іштегі сыр. 1. Ауамдық – надандық. 2. Қызыл – Қызылқұм.