• Ақпарат
• 13 Қазан, 2010

Бірлігіміз бекем болсын!

Осындай сипаттағы әңгімелер басылған сияқты еді. Жоқ, басылмапты. «Басын» көтеріп тағы шықты. Бұл «хикаяның» иесі жай адам емес. Елдегі татулық пен түсіністікке ұйытқы болуға тиіс – Қазақстан халқы Ассамблеясының басшылығында отырған адам. Нақтырақ айтсақ, осы Ассамблея төрағасының орынбасары Юрий Захаров.

Захаровтың Ресейдің «REGNUM» агенттігіне бер­ген сұхбатын оқып отырсаңыз, ол бізге дос адамнан гөрі, дұшпандық пиғылдағы әлдекімге көбірек ұқсайды. Юрий Филиппұлы кешірсін, бірақ бұлай демеуге шара жоқ. Ресейлік жур­налистің де ниеті бұрыс екен. Ол «Қазақстандағы орыс ұйымдары неге орыс тілінің мәртебесін кө­теруге атсалыспайды?» деп сауал қояды. Сондағы Захаровтың жауабы: «...Такие вопросы ставятся перед очередными выборами Президен­та республики. До них остается 2 года. За 2 года Россия должна, если это нормальное государство, которым руководят здравомыслящие люди, патриоты, максимально поддержать русских людей в Казахстане. Построить им культурные центры, дать денег на бизнес. Я такой ва­риант много раз предлагал». Бұл – бұл ма? Захаровтың пі­кі­рінше, қазақ орыссыз күн көре алмайды екен. Орыссыз мемлекет болып та жарытпайды екенбіз. Міне, оқыңыз: «Мы здесь многое испытали на себе за 20 лет. Был даже оголтелый национализм первых лет. Методом проб и ошибок, методом споров, мы пришли к пониманию того, что все мы в одной лодке. Что казахи без русских свое государство не построят. Чтобы построить самим, им нужно нарожать еще 18 миллионов. Президент понимает, что русские – это клейкая масса между жузами. Она не дает возможности оголить шашки. Вот в этой логике и надо двигаться. Все у нас получится. Лишь бы нам не мешали, в том числе и из РФ. Им надо четко осознавать – казахи, получив суверенитет, никогда не будут строить здесь Россию. В противном случае, смысл суверенитета теряется. Но те 35% русских, которые сегодня здесь проживают, должны иметь национально пропорциональное представительство в органах влас­ти, оговоренное законом. И не для того, чтобы Президент периодически был какого-нибудь чиновника по голове за явные перекосы в национальной политике. Это должно быть прописано в законе, в Конституции и во всех подзаконных актах: если есть 30% русских, их должно быть 30% во власти». Осы сөздерге қарап, Захаровты Қазақ елінің азаматы деп айту да мүмкін еместей. «Все у нас получится» дегені осыны аңғартады. Захаров аузына келгенді сандалмасын. Қазақта ел, мемлекет де­ген бұрын да болған. Мүмкін атауы басқаша болған шығар. Бірақ қазақ – өз алдына түтін түтетіп, шаңырақ көтеріп келе жатқан халық. Ол біреудің көмегіне сүйенуді, біреуді арқа тұтуды үйренбеген. Мұны қаламайды да. Көктегі қыран құстай өз алдына еркін, тәуелсіз өмір сүруді қалайды. Атам заманнан келе жатқан қағидасы бұл. Ел ішіне жік салып, аран­дат­қысы келетіндер бұл Захаровпен шектеліп қалмас. Әлі кездесер. Ондайларға қойылатын тосқауыл – бірлік, қазақтың бірлігі, елдің бірлігі! Нұрперзент Домбай